Неўзабаве дарога прывяла мяне да азярца. Вада ў азярцы празрыстая ,як сляза. Нават відаць ,як на дне яго ляжаць шэрыя дробныя каменьчыкі. Над азярцом я ўбачыў чайку. Раптам яна застыла на адным месцы. Потым часта замахала крыламі і каменем кінулася ў азярцо. Праз хвіліну чайка выскачыла з-пад вады. У дзюбе птушка трымала невялікую рыбку.

Назоўнікі ў апошніх двух сказах, якія з'яўляюцца дзейнікамі: