расставьте запятые. 

1.Сказаў  што Нiкiта  яўрэй  а ўсе яўрэi  злейшыя ворагi нямецкай  нацыi.

2.Валя гаварыла пра  Машу не надта прыязна а ён Кiрыла  падумаў  i тады i думае цяпер  што  Тарас  зрабiў  правiльны выбар .

3.Добра помню адно: мы толькi што прачыталi  ў  газеце што нямецкiя  войскi ўварвалiся ў  Сталiнград.

1.Яна хутка зiрнула па баках  i  ён  заўважыў як пад шапкаю чорных  даўнавата не стрыжаных валасоў  радаснай жвавасцю  блiснулi  гэткiя ж  чорныя ,нiбы дзве  маслiны вочы .

2. I цяпер праз многiя гады  пасталеўшы узмужнеўшы мы не забываем  пра тую крынiчку i калi бываем у родных мясцiнах яна як i раней вабiць нас да сябе.

3.Перахажду мост мiнаю могiлкi якiя вiдать аж з   вескi : жаўцее высокi абрыў  ля рачулкi  i  высяцца  купаю бярозы ўперемешку  з соснамi.

1.Сказаў,  што Нiкiта  яўрэй,  а ўсе яўрэi - злейшыя ворагi нямецкай  нацыi.

2.Валя гаварыла пра  Машу не надта прыязна, а ён ,Кiрыла,  падумаў  i тады. i думае цяпер,  што  Тарас  зрабiў  правiльны выбар .

3.Добра помню адно: мы толькi што прачыталi  ў  газеце, што нямецкiя  войскi ўварвалiся ў  Сталiнград.

1.Яна хутка зiрнула па баках,  i  ён  заўважыў, як пад шапкаю чорных  даўнавата не стрыжаных валасоў  радаснай жвавасцю  блiснулi  гэткiя ж  чорныя ,нiбы дзве  маслiны вочы .

2. I цяпер праз многiя гады  пасталеўшы узмужнеўшы мы не забываем  пра тую крынiчку i калi бываем у родных мясцiнах яна як i раней вабiць нас да сябе.

3.Перахажду мост ,мiнаю могiлкi, якiя вiдать аж з   вескi : жаўцее высокi абрыў  ля рачулкi  i  высяцца  купю бярозы ўперемешку  з соснамi.

1. Сказаў, што Нiкiта яўрэй, а ўсе яўрэi злейшыя ворагi нямецкай нацыi.2. Валя гаварыла пра Машу не надта прыязна, а ён, Кiрыла, падумаў i тады, i думае цяпер, што Тарас зрабiў правiльны выбар .3. Добра помню адно: мы толькi што прачыталi ў газеце, што нямецкiя войскi ўварвалiся ў Сталiнград.

1. Яна хутка зiрнула па баках, i ён заўважыў, як пад шапкаю чорных даўнавата не стрыжаных валасоў радаснай жвавасцю блiснулi гэткiя ж чорныя, нiбы дзве маслiны, вочы.2. I цяпер, праз многiя гады, пасталеўшы, узмужнеўшы, мы не забываем пра тую крынiчку, i калi бываем у родных мясцiнах, яна, як i раней, вабiць нас да сябе.3. Перахажду мост, мiнаю могiлкi, якiя вiдать аж з вескi: жаўцее высокi абрыў ля рачулкi, i высяцца купаю бярозы ўперемешку з соснамi.