Гусляр у паэме падаецца, як асаблівая, незвычайная асоба, моцнага характару, адкрытай душой. Аўтар надзяляе яго наступнымі рысамі:Таленавітасць:“Акалічны народ гуслі знаў гусляра;Песня-дума за сэрца хапала”Пачуццё годнасці:Вось настроіў, навёў тон у струнах як след,Не зірнуўшы на гулі ні разу...Свабодалюбства:“Бачыш, княжа, загоны, лясы, сенажаць, —Ім пакорны я толькі с гуслямі”непадкупнасць:Скурганіў бы душу чырвонцам тваім я...,Мужнасць:“Гуслям, княжа, не пішуць законаў”любоў да свайго народа:Глянь ты, слаўны ўладар, на палеткі свае:Сарачні там сох бачыш, як блудзе;А ці чуў ты, аб чым там араты пяе,Дзе і як жывуць гэтыя людзі?Самаахвярнасць:Ну што, княжа, пара даць за песню мне дар!