Вайна забрала багато від байцоў чыгуначнага пераезда. Горе, страта і крык летучых жураўляў сталі сімваламі бязнадзейнасці і трагедыі. Крык жураўляў стаў вясненнай песнёй бязьмежнага тужыння за мірным жыццём, якое пацярпела ад зьяўлення вайны.У разважанні жураўліны крык пераацэнены - як выражэнне складанай метафары, дзе крык стаў не толькі плаксівым літаральным звукам, але і голасам прагнення да лепшай будучыні. Вайна адабрала ім гэтую перспектыву, і крык стаў апавяданнем болю, стракоту і страты, што мець летучым жураўлям у сэрцы.