Нужен пересказ этого текста на казахском языке
Көктемнің соңғы айы. Бақ ішінде жапырағы жап-жасыл бірнеше шие ағаштары өсіп тұр. Бағдаттың атасы еккен шиелер бұл.
Былтыр жаз кезінде келген еді. Онда Бағдат шие жемісін жей алмады.

Бағдат биыл да атасының ауылына келді. Былтырғыдай емес, қаладан екі апта ерте шыққаны дұрыс болыпты. Бақтағы шиелердің жемісі шымқай қара. Қарасаң қарай бергің келеді. Жемістері толықсып ісінген, нәрі толған. Қол созымдай жердегі біреуін жұлып алды да, дәмін татты.

– Ата, шие тәтті екен, – деді.

– Әжеңе бір шелегін теріп бер. Шиенің тосабы жақсы болады. Әрі қысты күні тұмауға бірден-бір ем. Бір банкісін өзіңе беріп жібереміз, – деп атасы жөн–жосықты әңгімесін айта түсті.
Бағдат түстен кейін шие терді.

– Әжесі-ау, Бағдатқа шиеден тосап қайнатып бер, – деді атасы.

– Қалай қайнатам? Құмшекері түскір жоқ қой.

– Әкеп берем. Ауылдағы Сырбай қайнағаңның үйі қант, шекер сатады. Құмшекердің мәселесі қиын емес, – деп атасы да шие терісті.

Есік алдындағы қара қазан астында от жанып жатты. Шие тосабы қайнап, бүлк-бүлк етеді. Ашық түсті қызғылт шие тосабы әзір болды ма дегендей, әжесі әлсін-әлсін темір қасықпен дәмін татып көреді.

Түн қараңғылығын төңірекке жайғысы келмегендей, толықсыған ай сәулесі сүттей жарық болған сәтте, шие тосабы да дайын болды.

Атасы мен әжесі және Бағдат таза ауада дастархан жанында шие тосабынан шәй ішті.

Төңірек тып-тыныш әрі жанға жайлы еді