Белка прыгала с ветки на ветку и упала на Волка, спящего под деревом. Волк схватил ее и хотел разодрать.

— Не убивай меня, отпусти!— взмолилась Белка.

— Хорошо, отпущу, только ты мне расскажи: отчего вам все

время бывает весело?

— Отпусти меня, я задыхаюсь, и мне трудно говорить,— заплакала Белка.

Волк отпустил ее. Белка вмиг взобралась на дерево.

— Ты, Волк, злодей. Злость жжет все твое нутро, поэтому ты всегда ходишь угрюмый. Мы никому не делаем зла и оттого всегда живем весело,— ответила Белка.


перевод

қуыз прыгала бастап бұтақтар арналған ветку және құлап, Қасқыр, ұйықтап ағаштың астында. Қасқыр қолыма алып, оның және менің разодрать.— Мені өлтірме, отпусти!— взмолилась Ақуыз.— Жақсы, отпущу, тек сен маған айтып: сондықтан сізге барлықуақыт кейде көңілді?— Отпусти меня, я задыхаюсь, маған айту қиын,— деп жылап жіберді Ақуыз.Қасқыр қоя берген. Ақуыз вмиг взобралась ағаш.— Сен, Қасқыр, злодей. Злость жжет барлық сенің нутро, сондықтан сен әрқашан ходишь угрюмый. Біз ешкімге жамандық жасаймыз және босануға әрқашан көңілді өмір сүреміз,— деп жауап берді Ақуыз.