Переведите пожалуйста!!Ауылды аждаһа аралағанына бір жұма болды. Әр күні түстен кейін қой -қозы, бота, тайды жұтады да жоқ боп кетеді. Атқан оқ дарымайды. Әзірге адамға ауыз салған жоқ. Кейін қайтерін кім білсін?-деді садақ ұстаған жігіт. – Шарасын таппай дал болдық... – Ойбай... Әне ... Тағы келді, - деп сөзін жалғастырды жігіт. –Аждаһа Күлән деген... жесір әйелдің... үйінің жанындағы... суы тартылып кеткен... ескі құдықтан шығады.

Жанқожа қылышын алып , солай қарай жүрді. Қасындағы адамдар жан-жаққа қашты. Ауыл ақсақалы, жасақ басшысы, сауыт, дулыға киіп қару асынған бес-алты жігіт амалсыздан ізіне ерді. Мақұлық үйдің арт жағында тұрған құлынды алып жұтқалы тұр екен.Жанқожа жылдам «Құран» оқыды да ақырып , қасына жетіп барды. Тез қылышын көтерді.

Лезде айбатынан айырылған мақұлықтың көзінен пора- пора жас ағып, сылқ етіп алдына жата кетті. Оның бейшара халін көрген Жанқожа қылышын түсірді. 

–Ағарған әкеліңдер! –деді сосын одан отты жанарын алмастан... 

Жасақ басшысы жүгіріп қараша үйге кірді де ентелей жетті. Артына қарамастан қолын созған Жанқожа одан зерен кеседегі сүтті мақұлықтың басына шашып жіберді. 

Мақұлық көзінен жас тамшылаған күйі Жанқожаға бір қарады да кері бұрылып, ақырын ақырын жоқ боп кетті. Сұсты мақұлықтан кқтылғанына қуанған адамдар қатты қуанды

Деревня тянулась примерно на неделю. Каждый день исчезают трава, бутылки и чаи. Дробовик не выстрелил. Пока он не пощадил человека. Тогда кто знает что? »- сказал парень с луком. «Мы не нашли правильного решения». «Нет», продолжила она. «Тетя Хусна ... выходит из ... старой дыры ... возле дома вдовы ...

Кость челюсти взяла его меч и последовала за ним. Другие люди убежали. Пять или шесть молодых людей, которые ехали на шлеме, голова деревенского старца, голова ссоры, шлем, шлем, Преследование проглотило позади дома и проглотило. Дженка быстро прочитал Коран и подошел к нему. Он очень быстро поднял меч.

Из источника момента, потерянного в ее глазах, старик вскочил на руки. Он бросил меч Джогожи, который видел его плохое состояние.

«Иди сюда!» А потом он не горел ...

Начальник подразделения вернулся в дом и сбежал в ноябре. Джанкожа, вытянув руку, несмотря на спину, уронил молоко в голову.

От взгляда взгляда он посмотрел на Янужа со слезливым взглядом и повернулся назад и медленно исчез. Люди были рады услышать, что они были затоплены суевериями

Ответ:

Перевод.

Уже неделю по аулу бродит дракон. Каждый день после обеда, съев (проглотив) овцу, ягненка, верблюжонка, жеребенка, он исчезает. Пущенная стрела не попадает в него. Пока не тронул человека. «Кто знает, что будет потом?» сказал молодой парень с луком. Мы уже теряем силы, не зная чего ждать… Ой… Вот … Опять явился… - продолжил он. Дракон появляется из высохшего колодца рядом с домом вдовы Кулян.

Жанкожа пошел в ту сторону с мечом в  руках. Люди рядос с ним разбежались в разные стороны. Старец (аксакал) аула, глава вооруженного отряда и пять – шесть молодых людей в кольчугах и воинских шлемах поневоле пошли за ним. Дракон собирался вот – вот проглотить жеребенка, стоявшего сзади дома. Жанкожа быстро прочитал Коран и подбежал к нему, грозно крича. Быстро поднял меч.

Дракон, в миг потерявший грозный вид, грохнулся рядом с ним, а из глаз потекли слезы. Увидев его беспомощный вид, Жанкожа опустил меч.

- Принесите молока! – сказал он, не отводя глаз от дракона.

Глава вооруженного отряда , побежал стремглав в простую юрту. Не оглядываясь Жанкожа протянул назад руки и все молоко, что было в чашке вылил на голову дракону. Дракон со слезами на глазах взглянул на Жанкожу и потихоньку пропал из виду. Люди очень сильно обрадовались, что избавились от грозной твари.