Продовження твору гуси лебеді летять

Это не то.

Жылі мужык ды баба. У іх была дачка ды сынок маленькі.- Дачушка, - гаварыла маці, - мы пойдзем на працу, беражы браткі! Не хадзі са двара, будзь разумны - мы купім табе хустачку.Бацька з маці сышлі, а дачка забылася, што ёй загадвалі: пасадзіла браткі на траўцы пад акенца, сама пабегла на вуліцу, зайграў, загуляў.Наляцелі гусі-лебедзі, падхапілі хлопчыка, занеслі на крылах.Вярнулася дзяўчына, як бачыць - братца няма! Ахнула, кінулася туды-сюды - няма!Яна яго клікала, слязьмі залівалася, причитывала, што благое будзе ад бацькі з маці, - братка не адгукнуўся.Выбегла яна ў чыстае поле і толькі бачыла: кінуліся удалечыні гусі-лебедзі і прапалі за цёмным лесам. Тут яна здагадалася, што яны панеслі яе браткі: про гусей-лебедзяў даўно ішла благая слава - што яны дурэе, маленькіх дзяцей выносілі. Кінулася дзяўчынка даганяць іх. Бегла, бегла, убачыла - стаіць печ.- Печка, печка, скажы, куды гусі-лебедзі паляцелі?Печка ёй адказвае:- З'еш майго жытняга піражкі - скажу.- Буду я жытняй пірог ёсць! У майго бацюшкі і пшанічныя ня едятся ...Печка ёй не сказала. Пабегла дзяўчынка далей - стаіць яблыня.- Яблыня, яблыня, скажы, куды гусі-лебедзі паляцелі?- спяваеш майго лясной яблычка - скажу.- У майго бацюшкі і садовыя ня едятся ...Яблыня ёй не сказала. Пабегла дзяўчынка далей. Цячэ малочная рака ў кісялёвых берагах.- Малочная рака, кісялёвыя берага, куды гусі-лебедзі паляцелі?- спяваеш майго простага киселька з малачком - скажу.- У майго бацюшкі і сливочки ня едятся ...Доўга яна бегала па палях, па лясах. Дзень хіліцца да вечара, рабіць няма чаго - трэба ісці дадому. Раптам бачыць - стаіць хатка на курьей ножцы, аб адным акенцы, вакол сябе паварочваецца.У хатцы старая баба-яга прадзе кудзелю. А на лавачцы сядзіць братка, гуляе срэбнымі яблычкамі.Дзяўчынка ўвайшла ў хатку:- Добры дзень, бабуля!- Добры дзень, дзяўчына! Навошта на вочы з'явілася?- Я па мохамі, па балотах хадзіла, сукенка измочила, прыйшла пагрэцца.- Сядай пакуль кудзелю прасці.Баба-яга дала ёй верацяно, а сама пайшла. Дзяўчынка прадзе - раптам з-пад печкі выбягае мышка і кажа ёй:- Дзяўчына, дзяўчына, дай мне кашкі, я табе добренькое скажу.Дзяўчынка дала ёй кашкі, мышка ёй сказала:- Баба-яга пайшла лазню тапіць. Яна цябе вымые-выпарыць, у печ пасадзіць, засмажыць і з'есць, сама на тваіх касьцях пакатаецца.Дзяўчынка сядзіць ні жывая ні мёртвая, плача, а мышка ёй зноў:- Ці не чакай, бяры браткі, бяжы, а я за цябе кудзелю попряду.Дзяўчынка ўзяла браткі і пабегла. А баба-яга падыдзе да акенца і пытаецца:- Дзяўчына, прядешь ці што?Мышка ёй адказвае:- пасму, бабуля ...Баба-яга лазню зацеплім і пайшла за дзяўчынкай. А ў хатцы няма нікога. Баба-яга закрычала:- Гусі-лебедзі! Ляціце ў пагоню! Сястра братца забрала! ..Сястра з браткам дабегла да малочнай ракі. Бачыць - ляцяць гусі-лебедзі.- Рэчка, матушка, схавай мяне!- спяваеш майго простага киселька.Дзяўчынка паела і дзякуй сказала. Рака схавала яе пад кісялёвых беражком.Гусі-лебедзі не ўбачылі, праляцелі міма.Дзяўчынка з браткам зноў пабегла. А гусі-лебедзі вярнуліся, ляцяць насустрач, вось-вось ўбачаць. Што рабіць? Бяда! Варта яблыня ...- Яблыня, матухна, схавай мяне!- спяваеш майго лясной яблычка.Дзяўчынка хутчэй з'ела і дзякуй сказала. Яблыня яе засланіла галінамі, прыкрыла лістамі.Гусі-лебедзі не ўбачылі, праляцелі міма.Дзяўчынка зноў пабегла. Бяжыць, бяжыць, ужо недалёка засталося. Тут гусі-лебедзі ўбачылі яе, загалёкаў - налятаюць, крыламі б'юць, таго глядзі, браткі з рук вырвуць.Дабегла дзяўчынка да печкі:- Печка, матушка, схавай мяне!- спяваеш майго жытняга піражкі.Дзяўчынка хутчэй - піражок ў рот, а сама з браткам - у печ, села ў вусцейкамі.Гусі-лебедзі палёталі-палёталі, пакрычалі-пакрычалі і ні з чым паляцелі да бабы-ягі.Дзяўчынка сказала печы дзякуй і разам з браткам прыбегла дадому.А тут і бацька з маці прыйшлі.