Як сустрэлі Яся дзеці Міхала — Уладзік і Алесь? Прыгадайце, пра што размаўлялі хлопчыкі, знаёмячыся з Ясем. Што іх збліжала?

Дзеці Міхала сутрэлі Яся па-рознаму.

Уладзік:

“І, як трымацца з ім, не зналі:

Ці мець яго запанібрата,

Ці лепш з ім быць далекавата.

Уладзік зараз — шмыг у дзверы!

(Такія меў ужо манеры.)

Ды йшоў пыніць ён гаспадарку.

З навукай хлопец штось не ладзіў,

А Еўтушэўскі яго гадзіў,

Ярэмцам клаўся ён на карку.”

Алесь:

“Алесь за комінак схаваўся,

Адтуль на Яську прыглядаўся

І думаў там сабе без шуму

Якуюсь смешную, знаць, думу,

Бо зрэдку ўголас усміхаўся.”

Калі Яська пачаў пытацца пра тое, хто што з хлопцаў умее, размова пайшла весялей. Напачатку яны размаўлялі пра вучобу, а пасля хлопчыкі пачалі расказваць дарэктару пра іх жыццё лясное, пра звяроў і разнастайныя здарэнні. Хлопчыкаў зблізіў не толькі ўзрост, але і агульныя інтарэсы — яны люблілі прыроду, звяроў, назіралі за жыццём вакол сябе.