Төрт түлік бақтым - теңселе бас асы, кисе киi- көлігі, тұтынса - бұйымы, құны болған Казактын ішсе мі, мінсе берсе сыйы, дауласа негізін құраған, омір салты мен дүниелік төрт түлік мал кешпенділер тiршiлiгінің танымында зор манызы болган. Қазақтар жыл он екі ай мал камын жасап, суыққа ұрындырмай, аптапка каталатпай, бабын таба білген. Ел аны- зында жылкынын желден, түйенің судан, койдын оттан, ешкінің тастан жаралғаны сордан, сиырдын айтылады. Ал ескілікті дүниетанымда - - ской - бейіштің малы, қой - көктен түс- кен көк кошкар, кой атасы жантақтан өсіпті, кой Меккеден шығыпты>> деген де сөз бар. Өз бетінше жайылып, тіршілік ете алу қабілетіне қарай оларды «ак мал, кара мал» деп топтастырған: сыртта ак кар, көк мұзда өз бетінше жайыла беретін жылқы «ак мал», колдағы түйе, сиыр, кой, ешкі «кара мал» саналған. Төрт түліктің тұрмыстық-әлеуметтік өмірде жұмсалатын орнына карай казактар түйені салтанат санаса, жылқыны мақтан еткен, қойды байлыққа баласа, сиырды канагат еткен, ал ұсак мал ешкіні өлместің күніне сацнаған. Көшпендi тiршiлiктiң арқауы болған төрт түлікке қатысты қазақы таным даналыкка толы дала пәлсапасы мен уақыттың өзі үйреткен халықтық тәжі- рибе сырларын ұғындырады. Зат есімдер,түбір қосымша,қай жалғау екенін табу дәм 60баллов