Срочно краткий пересказ Алёна Васильевич "Сябры"

Лёня Саўчанка і Грыша Міхневіч вучыліся ў адным класе, сядзелі на адной парце і жылі на адной кватэры. У школе ўсе казалі, што іх і вадой не разальеш. I гэта сапраўды было так. Калі на вуліцы, гуляючы ў снежкі, Грыша адчуваў сябе пераможаным, то на дапамогу ён клікаў Лёню. I, наадварот, Лёня, які вучыўся слабей за Грышу, за дапамогай звяртаўся таксама толькі да сябра. Грыша ніколі не адмаўляўся, а толькі трос Лёню за чуб і прыгаворваў:— Эх ты, галава — два вухі!Лёня вырываўся з сябравых рук і нязлосна пагражаў:— Пусці, а то як трэсну!..— Ану, давай паспрабуем, хто каго адолее...— зухавата падстаўляў плячук Грыша.Лёню не хацелася паддавацца.Хлопцы браліся дужацца і, падскокваючы, нібы два пеўні, намагаліся адзін аднаго перахітрыць, падставіць ножку і пакласці, як сапраўдныя барцы, на абедзве лапаткі. Нязлосныя тумакі, вядома, не ішлі ў разлік.Іх хапала і пераможцу і пераможанаму.Сварка, тая сварка, якая звычайна так прыніжае ў нашых вачах людзей, адбылася паміж імі зусім нечакана ===========================Удачи!!!